Spotkanie z poezją Małgorzaty Borzeszkowskiej

Małgorzata Borzeszkowska pisze wiersze od 20 lat. Urodzona w Gdańsku, od wielu lat miesz­ka w Lębor­ku i Wejherowie. Zawodowo realizuje się jako na­uczy­ciel­ka hi­sto­rii i języka angielskie­go. Była wielokrotnie na­gra­dzana lub wy­róż­niana  w  wielu kon­kur­sach po­etyc­kich, m.in. im. Stry­jew­skie­go, Kul­ki, German, Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej czy Kajki. W roku 2008, na­kła­dem Bi­blio­te­ki Miej­skiej w Lębor­ku ukazał się jej to­mik poezji pt. „U Bramy”, który otrzy­mał II na­gro­dę na Targach Książ­ki Pomor­skiej i Ka­szub­skiej Co­ste­ri­na. W  2019 roku, za sprawą tego samego wydawnictwa, na rynku pojawił się drugi tom pt. „Wpisani w pejzaż”.[1] Utwory Małgorzaty Borzeszkowskiej ukazywały się też w zbiorach i almanachach pokonkursowych. Ostatnią jej publikacją jest książka „Z pogranicza ciszy i światła”, która ukazała się w 2021 roku.[2]

Na spotkaniu autorskim w dniu 6 października 2022 r. w Branżowej Szkole I stopnia i Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych w Sierakowicach poetka przeczytała swoje utwory z różnych tomików, m.in. „O obrotach ciał różnych”, czy „Pan K. i mgła”. W przedsięwzięciu wzięli udział uczniowie klasy I c Branżowej Szkoły I stopnia. Spotkanie z poezją połączone zostało z wystawą fotografii uczniów klas o profilu fotograficznym oraz prezentacją obrazu Pietera Bruegla „Myśliwi na śniegu”.

Artyści prowokują, demaskują i inspirują, dlatego warto „zaprosić sztukę” do swojego życia. Miejmy odwagę marzyć i wyjść poza schemat! Zachęcam do przeczytania jesiennego sonetu M. Borzeszkowskiej zamieszczonego poniżej.

Renata Brzezińska-Wróblewska

Wrześniowe mgły

Wrześniowe mgły wtulone w ciężkie skrzydła ptaków,
unoszą cień wysoko nad jeziorną tonią,
niebo wciąż się oddala, a mewy wczepione,
wplątane w posiniałe szaleństwo obłoków.

Wrześniowe mgły tańczące z ptakami o zmierzchu,
jedwabne nitki snute przez bezgłos nadwodny,
łodzią płynie samotna cichość przedwieczorna;
powiela w wodzie, w niebie, schyłek dnia samotny.

Akwarele wrześniowe odbite w jeziorze –
krajobrazy wieczorne oprawione w cienie,
w trzcinowe ramy lata, które już za progiem,
zamyka dzień na kluczyk, w drodze ku jesieni.

Spróbuj je zapamiętać, nawinąć na wiersze
babie lato, wplecione w nici mgły najcieńsze.[3]

---

[1] https://opt-art.net/helikopter/2-2021/malgorzata-borzeszkowska-szesc-wierszy/

[2] https://pisarze.pl/2021/12/05/borzeszkowska-malgorzata/

[3] http://salonliteracki.pl/new/prezentacje/1673-malgorzata-borzeszkowska